Rozprawa poświęcona jednemu z najbardziej klasycznych zagadnień nowoczesnej i współczesnej myśli społecznej, jakim jest solidarność. Obok tradycyjnych ujęć problemu spójności społecznej (P. Leroux, L. Bourgeois, E. Durkheim), proponuje również analizę pojęcia solidarności, która ujawnia się dopiero w trzech ostatnich dekadach dwudziestego wieku i jest rozwijana do dziś. W teorii racjonalnego wyboru (M. Hechter) oraz teorii działań i etyki dyskursu (J. Habermas) postawione zostaje pytanie o normatywne podstawy, warunki i formy ludzkiej solidarności w ponowoczesnym świecie. Dla filozofii społecznej zasadnicza trudność wiąże się z zagadnieniem uzasadnienia uniwersalnej międzyludzkiej solidarności wrażliwej na swoistości i lokalne praktyki. Współdziałanie, komunikacja i dialog zostają uznane za kluczowe kategorie w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak racjonalnie powiązać i uzasadnić działania autonomicznego podmiotu z potrzebą tworzenia i podtrzymywania więzi społecznych.