Pamięć w jabłoń zaklęta
Tom opowiadań Elżbiety Jarosz-Kondraciuk jest książką długo oczekiwaną przez grono przyjaciół i znajomych autorki, która rzadko kiedy podczas spotkań literackich decydowała się na przeczytanie swoich, jak mówiła, notatek z dzieciństwa. Zwykle wolała prezentować swoją twórczość dla dzieci. Kiedy już jednak decydowała się wpuścić słuchaczy na strych rodzinnego domu, czarowała ich pajęczyną, poetyckim obrazem ojcowego ogrodu czy zapachem gorących ziemniaków, jakie wybierała z parowanego przez babcię dla świń sagana. Wspomnienia z dzieciństwa autorki są zaczarowanym światem pełnym smaków, zapachów i niezwykłych dziś zdarzeń – a to jabłoń zaatakowana przez złodziejaszka, amatora niedojrzałych owoców, wznosi w górę gałęzie i zrzuca intruza na ziemię, ojciec rozmawia z roślinami w ogrodzie tak samo jak z kilkuletnią córką, a zabity przez złego człowieka ptak ożywa podczas pogrzebu matki i śpiewając zabiera jej duszę do nieba. Wszystko to zapisane językiem poetyckim tak, że czytelnik może się nie tylko wzruszyć, ale i sięgnąć pamięcią do własnych przeżyć lat dziecinnych. U Kondraciuk nie są to jednak wspomnienia nostalgiczne czy wyrażające żal za minionym. Autorka czyni użytek z pamięci, aby pokazać, że wszystkie obrazy, nawet te z pajęczyną na strychu czy kurzem wciskającym się w szpary strychowej podłogi, składają się na dojrzałe lata kobiety. Bez nich, bez zapachu kwiatów jabłoni wiosną i dojrzewających jabłek jesienią, nie byłoby żadnego tu i teraz. Pamięć w jabłoń zaklęta pozwala zrozumieć, co tak naprawdę kształtowało niegdyś nasze dziś. Warto zagłębić się w tę książkę, żeby odkryć własne zaczarowane światy. Zapach jabłoni to ciepła, chwilami wzruszająca lektura.
Zapraszam, wejdźmy wraz z autorką w jej świat...
Maria Ewa Aulich