Święta Teresa posiadała niezwykłą umiejętność rozumienia procesów odbywających się w jej wnętrzu. Umiała niewypowiedzianie jasno, plastycznie, a jednocześnie bardzo prawdziwie je przedstawić. Była obdarzona mocą pozwalającą jej dojrzeć poszczególne sprawy w ich wewnętrznym całokształcie i ten całokształt ukazać w swoim dziele (św. Teresa Benedykta od Krzyża - Edyta Stein).
W wewnętrznym przemierzaniu „Zamku” spotykamy się z naszą indywidualnością, z naszą osobowością, z naszą niepowtarzalnością... W „Zamku wewnętrznym” człowiek odnajduje nie tylko Boga, ale odnajduje samego siebie i swoją historię: nie jesteśmy od wewnątrz „tabula rasa” (Saverio Cannistrá OCD, Generał Zakonu Karmelitów Bosych).
Wizja św. Teresy sprzeciwia się radykalnie zarówno wszelkiemu antropologicznemu pesymizmowi, jak i wszelkiemu naturalistycznemu optymizmowi. W jej wizji wszystko budowane jest na pewności, że Bóg z miłości stworzył nas „na swój obraz i podobieństwo”. „Zamek” jest miejscem miłosnych i bezcennych spotkań. Przeznaczeniem człowieka nie jest bowiem tułanie się po pustych przestrzeniach swojego wnętrza, by odnaleźć tam tylko samego siebie i zajmować się jedynie samym sobą. Człowiek jest powołany do tego, by dać się porwać boskiej Miłości, która od zawsze kształtuje go swoją niewysłowioną przyjaźnią (Antonio Maria Sicari OCD).
„Zamek wewnętrzny” to coś więcej niż książka. To niezwykły symbol tajemnicy człowieka (Tomás Álvarez OCD).