Przedsiębiorca może prowadzić działalność gospodarczą sam. Jeśli obsługa przedsiębiorstwa wymaga jasno zdefiniowanej pomocy innych ludzi, to można pozyskać ich wsparcie na podstawie umów o świadczenie usług. Obsługa przedsiębiorstwa wymaga jednak często bieżącej i zmiennej w czasie koordynacji pracy ludzkiej, dlatego narzędzia prawa cywilnego nie wystarczają. Przedsiębiorstwo może być efektywnie obsłużone jedynie za pomocą organizacji hierarchicznej, czyli opartej na prawie wewnętrznym i aktach stosowania prawa. To oznacza, że przedsiębiorca potrzebuje pomocy państwa – i państwo taką usługę publiczną oferuje. Państwo wyposaża przedsiębiorcę w kompetencję do powołania struktury przynależnej do rozproszonej administracji publicznej, a konkretnie do tak zwanej administracji świadczącej. Taką strukturę prawo nazywa zakładem pracy. A zatem przedsiębiorstwa, w tym przedsiębiorstwa prywatne, obsługiwane są przez organizacje publiczne. Wszystko to wydaje się szokujące, lecz to tylko pozór.
Autor książki stara się wykazać, że zakwalifikowanie zakładów pracy do struktur administracji rozproszonej w żaden sposób nie jest sprzeczne z wolnością gospodarczą. Co więcej, właśnie takie zakwalifikowanie zakładów pracy czyni wolność gospodarczą realną. Bez tak rozumianej pomocy państwa nie tylko rozwój firm, ale i rozwój gospodarczy społeczeństw musiałyby się zatrzymać na poziomie zakładów rzemieślniczych, i to raczej tych mniejszych.

Arkadiusz Sobczyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, teoretyk i praktyk prawa pracy oraz ochrony danych osobowych. Autor licznych publikacji, w tym dziewięciu monografii, a także redaktor komentarza do kodeksu pracy. Członek Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności oraz Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy (2016–2018), były sędzia orzekający, radca prawny.