Zagończyk

Jest rok 1619. Po zawarciu rozejmu z Moskwą oddziały lisowczyków - bitnych kresowych zagończyków, ale też awanturników i rabusiów - szukają nowego zajęcia. Król Zygmunt III Waza wysyła ich na pomoc katolickiemu cesarzowi Ferdynandowi II Habsburgowi, walczącemu ze zbuntowanymi protestantami oraz szlachtą czeską i węgierską. Jedną z chorągwi lisowczyków dowodzi rotmistrz Andrzej Lis, wyjątkowo biegły w wojennym rzemiośle, a przy tym człek rycerski, honorowy i… zakochany. W wyprawie pełnej przygód i niebezpieczeństw towarzyszy mu wierny wachmistrz Michałko Drzazga, mruk i osiłek, któremu lepiej nie wchodzić w drogę. Wojenny los rzuci ich na Słowację (wtedy Górne Węgry), do Austrii i na Węgry… Autor książki Ferdynand Antoni Ossendowski (1878–1945) był wziętym pisarzem i publicystą, podróżnikiem. W czasie wojny domowej w Rosji znajdował się w otoczeniu admirała Aleksandra Kołczaka, przywódcy „białych” na Syberii. Po jego klęsce przedostał się do Mongolii, o czym napisał w zbeletryzowanej relacji „Zwierzęta, ludzie, bogowie”. Do Polski powrócił w 1922 roku. Pisał reportaże, m.in. z podróży do Afryki („Pod smaganiem samumu”), opowiadania i powieści podróżnicze („Sokół pustyni”), polityczne („Lenin”), z dziejów Polski („Lisowczycy”, „Zagończyk”, „Trębacz cesarski”, „Mocni ludzie”), dla dzieci i młodzieży („Słoń Birara”).