Eseje zebrane w tomie skupiają się na oddziaływaniu tradycji i pluralizmu na wspólne życie mieszkańców Europy Środkowej i całego kontynentu począwszy od schyłku monarchii habsburskiej, na współczesnych kwestiach sąsiedzkich kończąc. Powstały na przestrzeni ponad dwudziestu ostatnich lat i dają wgląd w możliwości i potrzebę ponownego odkrywania kulturowej tożsamości Europy z perspektywy skutecznego przezwyciężenia różnic Wschodu i Zachodu. Pokojowe demokratyczne rewolucje, jakie dokonały się w Europie Środkowo-Wschodniej w 1989 roku, po raz pierwszy w historii dały szansę na wykształcenie się wspólnej wizji Europy. Dziedzictwo kulturowe Europy Środkowej spełnia wszystkie warunki, aby stać się przekonującą jej ideą. Kulturotwórcze oddziaływanie tego obszaru polega na doświadczeniu, że różnice kulturowe stanowią o sile jej społeczeństw.