Życie i świadectwo pochodzącej z Polski św. Siostry Faustyny Kowalskiej z Bożej Opatrzności łączy się z historią XX wieku. Pomiędzy pierwszą a drugą wojną światową Jezus powierzył jej przesłanie o Bożym Miłosierdziu, z którym to orędziem jest kojarzona przez większość Polaków i ludzi na całym świecie. Jednak rzadko kiedy porusza się aspekt Polski ujęty w zapiskach "Dzienniczka" św. Faustyny. Zawarto w nim wyraźny przekaz, że los Polski był bardzo ważny nie tylko dla niej samej, lecz także dla Jezusa, który szczególnie umiłował nasz kraj. Św. Siostra Faustyna miała liczne wizje dotyczące przyszłości Polski. W jednej z nich zobaczyła, że przyjdą bardzo trudne czasy - Polacy będą wywożeni na wschód i zachód - a najpiękniejsze - bliżej nieokreślone z nazwy - polskie miasto zostanie zniszczone niczym biblijna Sodoma i Gomora (Dz. 39). Będzie to kara za ciężkie grzechy i nieposłuszeństwo wobec woli Bożej. Jednym z tych grzechów było zabijanie dzieci nienarodzonych. Patriotyzm św. Faustyny nie był tkliwym uczuciem, lecz wynikał z wielkiej miłości do Polski. Apostołka Bożego Miłosierdzia zdawała sobie doskonale sprawę ze zła, które zalewało nasz kraj, dlatego nieustannie modliła się i ofiarowała swoje cierpienie za umiłowaną ojczyznę. Te wytrwałe, codzienne modlitwy oddalały karę Bożą, jaka miała spaść na nasz kraj i ratowały go od całkowitej zagłady i Bożej sprawiedliwości.