Eleonora Motylowska (1856-1932) urodziła się w Warszawie, w rodzinie urzędniczej o szlacheckim rodowodzie (herbu Pomian). Wychowywana była w polskiej tradycji religijnej i patriotycznej. Najstarszy z jej braci zginął w powstaniu styczniowym. Wykształcenie zdobyła na pensji. Wcześnie odczytane powołanie zakonne zrealizowała dopiero w wieku 28 lat dzięki o. Honoratowi Koźmińskiemu. Na jego polecenie stała się 8 grudnia 1884 roku współzałożycielką zgromadzenia, które za swój charyzmat przyjęło życie konsekracją zakonną w ukryciu i służbę kobietom pogardzanym w ówczesnym społeczeństwie - służącym. Ofiarnie dbała przede wszystkim o rozwój duchowy sióstr i służących, a także o rozwój personalny i materialny zgromadzenia. Jako wierna penitentka i uczennica założyciela, o. Honorata, przekazywała siostrom duchowość franciszkańską, duchowość życia ukrytego i służby, na wzór Chrystusa Sługi i Maryi Służebnicy Pańskiej. Sama Eleonora była również dla sióstr przykładem całkowitego zawierzenia Bogu, co przejawiało się w jej życiu osobistym, a także w trosce o zgromadzenie, Kościół i Ojczyznę.
Tomik zawiera myśli, pouczenia, zachęty i osobiste zwierzenia Eleonory, które są wciąż aktualne. Pomagają znajdować bliską relację z Bogiem i odczytywać w swoim życiu Jego wolę.