Względne podstawy odwoławcze stanowią soczewkę, przez którą można oglądać przebieg procesu karnego; wszak to ocena zarzutów odwoławczych w przeważającej mierze decyduje czy zaskarżony wyrok będzie podlegał uchyleniu bądź zmianie. Podstawy odwoławcze stanowią więc kryterium oceny czynności dokonywanych przed sądem oraz orzeczeń wydawanych przez sąd I instancji i już choćby to przesądza o tym, że książka posiada istotny walor praktyczny.

Zbytnia dychotomia teorii i praktyki oraz prawa karnego materialnego i procesowego czasem bywa zgubna dla obu. Książka ma więc charakter hybrydowy i przedstawiono w niej nietuzinkowe połączenie rozważań z perspektywy ogólnej refleksji nad prawem i dogmatyki procesu karnego, które są równolegle oceniane przez pryzmat praktycznych potrzeb wymiaru sprawiedliwości przy stosowaniu prawa.

Teoretyków prawa na pewno zainteresują rozważania dotyczące normy prawa karnego procesowego, próba praktycznej aplikacji teorii konwencjonalizacji i formalizacji oraz filozoficzne ujęcie prawdy w procesie karnym.

Praktyków, nieczułych na teorie prawa i zainteresowanych wyłącznie pragmatycznymi kwestiami przyciągnie w szczególności ostatni rozdział pracy, który stanowi praktyczną aplikację zawartej w książce treści. Rozdział VII jest poświęcony czysto pragmatycznym zagadnieniom stawiania zarzutów apelacyjnych. Przedstawiono w nim zasady stawiania zarzutów odwoławczych i opatrzono je wzorcowymi przykładami.

Publikacja zawiera kompleksowe omówienie zagadnień związanych z problematyką względnych podstaw odwoławczych i formułowaniem zarzutów apelacyjnych w polskim postępowaniu karnym i z całą pewnością będzie interesująca zarówno dla praktyków jak i teoretyków.