Monografia odpowiada na pytanie o rolę języka w wyrażaniu, poznawaniu i przeżywaniu uczuć wstydu i dumy jako elementów sytuacji emocjonalnej. Tworzy modele rozumienia tych przeżyć (na podstawie danych słownikowych i korpusowych), a następnie koncentruje się na poszukiwaniu odpowiedzi na pytania dotyczące motywacji badań nad językową konceptualizacją uczuć, oraz prezentuje ustalenia specjalistów (zwłaszcza psychologów) na temat właściwości, wartościowania i typologii przeżyć samoświadomościowych, konfrontując tę wiedzę z ustaleniami badaczy różnych języków.