W dziele swoim Józef Flawiusz roztacza przed oczyma czytelnika obraz najstraszniejszej tragedii, jaka w owej dobie spotkała Żydów, ich święte miasto i świątynię, która stanowiła symbol ich religijnej i narodowej tradycji. Katastrofę, którą przepowiedział Chrystus mówiąc, że w tym mieście "nie pozostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony" (Mt 24, 2), jedynie Józef Flawiusz szczegółowo opisał jako uczestnik, a potem naoczny świadek tych dramatycznych wydarzeń Dzieło zawiera bogatą treść, która pociąga czytelnika i porusza jego uczucia i wyobraźnię. Znajdujemy w nim liczne przykłady desperackiej odwagi i podziwu godnego męstwa, jak również zdrady, lekkomyślności i tchórzostwa, poznajemy karne legiony rzymskie w akcji i w obozie, ich metody walki, zwycięstwa i porażki (...).
Z przedmowy Jana Radożyckiego