Niniejsza publikacja została poświęcona jednej z wyróżniających się grup społe¬czeństwa rzymskiego doby wczesnego Cesarstwa – weteranom (łac. veterani). Pod nazwą tą kryli się żołnierze, którzy po odbyciu przewidzianego prawem okresu służby bądź po uzyskaniu wcześniejszego zwolnienia opuszczali szeregi oddziałów armii rzymskiej i powracali – by użyć współczesnego nam sformułowania – „do cy¬wila”. Weterani stanowili grupę liczną, stosunkowo zamożną i uprzywilejowa¬ną pod względem prawnym, odgrywającą dużą rolę w życiu zamieszkiwanych przez nich obszarów, w tym zwłaszcza w położonych daleko od Rzymu prowincjach limesowych. Przedmiotem uwagi autora stali się weterani w rzymskich prowincjach naddunajskich, szczególnie licznie tam reprezentowani. W kolejnych rozdziałach monografii, w oparciu o wnikliwą analizę zachowanych testimoniów epigraficznych, zostało scharakteryzowane osadnictwo weteranów na terytorium poszczególnych prowincji (od Recji na zachodzie po Dację i Mezję na wschodzie), zresztą najintensywniejsze w skali całego Imperium Romanum. Omówiono również udział zdemobilizowanych żołnierzy w życiu ekonomicznym, politycznym, społecznym oraz religijnym w tych naddunajskich miastach i ośrodkach pozamiejskich, w których obecność rzymskich weteranów została potwierdzona źródłowo.