Skłonność społeczeństwa do prowadzenia własnej działalności gospodarczej odgrywa istotną rolę w rozwoju krajowych gospodarek. Biorąc pod uwagę charakterystykę jednostek należących do sektora MSP, ich potrzeby oraz bariery, niekiedy uniemożliwiające egzystencję na rynku, warto zwrócić uwagę na konieczność kreowania narzędzi wspomagających przedsiębiorczość. Spośród licznych instrumentów wsparcia jednostek z sektora MSP na szczególną uwagę zasługują inkubatory przedsiębiorczości, których działalność koncentruje się wokół kompleksowej pomocy udzielanej zarówno obecnym, jak i potencjalnym przedsiębiorcom. Pomimo że w zasadzie każda ze wskazanych instytucji jest inna, posiada własne, niekiedy unikatowe cechy, zadania oraz cele, organizacje te należą do najbardziej popularnych form wspomagania postaw przedsiębiorczych funkcjonujących na całym świecie. W związku z tym podmioty gospodarcze objęte wsparciem uczestniczą w procesie inkubacji, którego finalnym celem jest przygotowanie przedsiębiorstw do stabilnej egzystencji na rynku, dzięki możliwości uniknięcia wielu błędów stanowiących dla niej zagrożenie.

Monografia koncentruje się na problematyce związanej z uwarunkowaniami skuteczności inkubatorów przedsiębiorczości, która stanowi niezwykle istotny aspekt funkcjonowania analizowanych instytucji wsparcia. Analizy przeprowadzone na przykładzie organizacji prowadzących działalność w województwie łódzkim dostarczają wielu wniosków zarówno dla decydentów na poziomie lokalnym oraz regionalnym, jak i menedżerów wszystkich ośrodków inkubujących podmioty gospodarcze.