Polityka zagraniczna Polski po 1989 roku stawała i staje nadal wobec licznych szans i zagrożeń, będących w dużej mierze konsekwencjami przemian geopolitycznych w pozimnowojennej Europie Środkowo-Wschodniej, ale także wynikających z trendów globalnych, jakie dały o sobie znać wraz z upadkiem ładu dwubiegunowego. Polska jako największe państwo regionu Europy Środkowo-Wschodniej niesie na sobie ciężar odpowiedzialności nie tylko za własny los, ale do pewnego stopnia także za region jako całość.

Autorzy publikacji postawili sobie za cel uporządkowanie wiedzy na temat uwarunkowań polskiej polityki zagranicznej wobec pewnego deficytu, przejawiającego się w niezwykle skromnych i nielicznych opracowaniach na ten temat.

Niniejsza publikacja nie odpowiada na pytania dotyczące treści polskiej polityki zagranicznej, ale poprzez zrozumienie jej uwarunkowań służy refleksji na temat przyczyn jej sukcesów i porażek oraz zmusza do myślenia o tych obszarach i kapitałach, które pozostają (niedostatecznie) (nie)wykorzystane przy realizacji polskiego interesu narodowego w relacjach międzynarodowych.