Czy my jako współcześni zdajemy sobie sprawę, że: "według [prognoz] do 2020 r. co najmniej 20% młodzieży akademickiej przed uzyskaniem dyplomu w Europejskim Obszarze Szkolnictwa Wyższego powinno odbyć edukację za granicą? [...]

Nie tylko z perspektywy mobilności świat nie jest zero-jedynkowy, ale nie sposób także zanegować kategoryzację na tułaczy i wędrowców. Ci pierwsi pozostają w granicach, których nie przekraczają w sensie geograficznym czy społeczno-kulturowym. Przeciwnym typem są wędrowcy – współcześni podróżnicy konstruujący swój projekt tożsamościowy dzięki przekraczaniu różnorakich granic i stykaniu się z różnymi odległymi miejscami, ale przede wszystkim ze sposobami życia codziennego" (fragm. wstępu).

Praca ma charter teoretyczno-empiryczny. Ukazano w niej problematykę przekraczania granic geograficznych, społecznych, ale przede wszystkim kulturowych przez studentów uczestniczących w różnych programach mobilności międzynarodowej. Książka jest publikacją socjologiczną, autorowi jednak nie jest obce podejście interdyscyplinarne, dzięki czemu znlazło się tu też miejsce na analizę z zakresu antropologii kultury i psychologii społecznej.