Księga SZEMOT jest metatekstem Tory, w którym mówi ona o samej sobie. W tej właśnie księdze opisane zostało danie Tory (Pisanej i Ustnej) Jisraelowi na górze Synaj – wydarzenie stanowiące archetyp świadomości każdego Żyda. Pod względem przywoływania archetypowych sytuacji Księga ta nie ma sobie równej. Jej centralnym momentem jest bowiem noc Wyjścia z Egiptu, przypominana, a właściwie przeżywana na nowo co roku podczas święta Pesach. Księga SZEMOT uczy rozumienia wolności. Ukazuje wielkie spustoszenia duchowe, jakich dokonują niewola i cierpienie. Pokazuje, jakiego wysiłku potrzeba, by na wolność zasłużyć i by ku wolności się wspiąć, a potem, jak łatwo tej wolności można nadużyć. Pokazuje wszelkie odcienie związanych z tym ludzkich uczuć – strach, apatię i entuzjazm. Analizuje je w wymiarze jednostkowym i społecznym. SZEMOT jest jednocześnie księgą kontemplacji, w której słowo zdaje się podchodzić (jak Mosze na Chorewie i na Synaju) najbliżej Boga – i wycofywać się wobec niemożności mówienia o Nim. Jest ponadto oczywiście kodeksem halachy – prawa żydowskiego, podstawą licznych normatywnych sformułowań, które po dziś dzień kształtują żydowskie życie.

Tom zawiera oryginalny tekst hebrajski, polskie tłumaczenie, komentarz Rasziego w oryginale oraz obszerne komentarze rabiniczne, uzupełnione artykułami szeroko omawiającymi najważniejsze zagadnienia drugiej księgi Tory (np. znaczenie Dziesięciorga Przykazań, kwestię Imienia Boga). Na trzydziestu stronach przedstawiono etapy budowania Namiotu Wyznaczonych Czasów, jego sprzęty oraz szaty kohenów.