Książka dotyczy zagadnień technokultury, zjawiska dotychczas bardzo rzadko prezentowanego w piśmiennictwie polskim w kontekście strategii artystycznych, które stanowią jej artystyczne manifestacje. Wychodząc od teoretycznych rozważań dotyczących współczesnej kultury zdominowanej przez praktyki medialne o charakterze hybrydycznym, w czasach posthumanizmu i transhumanizmu, Autor stara przedstawić własną wykładnię medialnego świata hybryd i hybrydyzacji. Czyni to na wybranych przykładach twórców i dzieł zaliczanych do kanonu współczesnych dokonań w zakresie sztuki nowych mediów: Kena Godberga, Stelarca, Christy Sommerer i Laurenta Mignonneau, Ryoji Ikedy oraz wielu innych artystów reprezentujących tzw. sztukę hybrydyczną. Pozycja ta z pewnością może spotkać się z odzewem nie tylko w środowisku akademickim, ale również wśród szerokiego grona czytelników zainteresowanych problematyką współczesnej technokultury oraz sztuki nowych mediów. Jej adresatami są kulturoznawcy, medioznawcy oraz osoby zainteresowane najnowszymi trendami w sztuce wykorzystującej nowe media i technologie medialne. Może ona również być rodzajem podręcznika akademickiego na studiach kulturoznawczych, medioznawczych i w uczelniach artystycznych.