Lata osiemdziesiąte XX wieku nie były sprzyjające dla dramaturgii portorykańskiej. podobnie jak na kontynencie, dramat nie cieszył się popularnością, aczkolwiek pod koniec dekady doszło do odnowy teatru na Wyspie, a to przede wszystkim za sprawą młodego pokolenia pisarzy nie stroniących od trudnych problemów tożsamości kulturowej i seksualnej. Coraz częściej wystawiano sztuki mówiące o codziennym życiu, zawiłych relacjach łączących ludzi oraz związkach, które niekiedy były źródłem cierpienia i ukrywania się.
Roberto Ramos-Perea (ur. 1957) to najwybitniejszy przedstawiciel dramaturgii portorykańskiej lat ’80 i ’90. Dramaturg, aktor, reżyser teatralny, dziennikarz i krytyk teatralny ukończył wydział dramatyczny w Instituto Nacional de Bellas Artes w Meksyku, a następnie na Universidad de Puerto Rico
Twórczość dramatyczna Roberta jest wyraźnie zróżnicowana, zarówno pod względem poruszanej tematyki jak i użytych technicznych środków ekspresji.

Abniel Marat (1958), dramaturg i poeta, ukończył Universidad de Puerto Rico oraz Universidad de Valladolid.

Carlos Canales Cintrón (ur. 1955) ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Universidad de Puerto Rico.