Krystyna, Jacek, Karol i opowieść o niezadanym pytaniu i nieudzielonej odpowiedzi, która być może nie istnieje lub jest tak oczywista, że nie musi paść.
Kobiety go pragną, mężczyźni z nim piją, ojciec go kocha, matka nie ogarnia; a on?
Idealny kochanek. Beznadziejny mąż. Niespełniony ojciec. Porzucony syn. Niezawodny przyjaciel. Prawdziwy profesjonalista. Po prostu ktoś.
Wysoki po ojcu i wyprostowany jak struna. Potrafił patrzeć bez skrępowania w oczy i – w odpowiedniej chwili – poprawiać włosy filmowym gestem. Przypalając papierosa, trzymał w dłoniach całe pudełko zapałek (nigdy nie korzystał z zapalniczki) i pochylał głowę w kierunku ognia z niewiarygodną uwagą. Wydmuchiwał dym w górę, wystawiając do niego twarz jak do słońca. Robił dobre zdjęcia, miał hipnotyzujący głos, znał się trochę na muzyce poważnej i jedną rzecz miał wytrenowaną do bólu: wiedział, kiedy przestać.
Sabina Czupryńska (ur. 1977) – debiutowała na łamach „FA-artu”, opublikowała zbiór opowiadań pt. „Dziesięciu którzy...” oraz powieść „Kobiety z domu Soni”. Projektuje kostiumy, stylizuje i pracuje w teatrze (o którym oczywiście też kiedyś napisze). Stała w uczuciach do: kina, nowych butów i starych gazet, które podpowiadają historie. Mogłaby żyć bez: zimy. Jej pierwsza powieść koncentrowała się na kobiecych emocjach, druga jest o mężczyznach, chociaż kobiet w niej nie brakuje. Pierwsza była spacerem brzegiem morza, druga jest jazdą autostradą.