Sztuka wojenna jest fundamentem działania sił zbrojnych. Zależnie od rodzaju wojsk i środowiska ich działania jest rozwijana przez badania i nabywane doświadczenia praktyczne. Zasadniczym elementem sztuki wojennej jest sztuka operacyjna, stosowana i doskonalona przez lata. Jednym z jej rodzajów jest sztuka operacyjna marynarki wojennej (morska sztuka operacyjna). Stanowi ona element wykonawczy systemu, w którym założenia teoretyczne opisuje nauka wojenna, a połączona z doświadczeniami praktycznymi tworzy sztukę wojenną. Morska sztuka operacyjna warunkuje sprawność działania marynarki wojennej i jej zdolność do realizacji nałożonych na nią zadań. Niniejsza książka stanowi próbę opisania fragmentu historii polskiej marynarki wojennej w okresie Układu Warszawskiego. Należy jednak zauważyć, że współcześnie nie funkcjonuje w Polsce nauka wojenna, a dotychczasowe jej osiągnięcia wynikają głównie z jej uczestnictwa w układach sojuszniczych.

W książce została opisana obowiązująca w Zjednoczonej Flocie Bałtyckiej Układu Warszawskiego (Zjednoczonej Eskadrze Okrętów) teoria morskiej (kombinowanej) operacji desantowej oraz faktycznie przeprowadzone ćwiczenia ukierunkowane na opanowanie cieśnin bałtyckich w okresie istnienia Układu Warszawskiego.