W literaturę argentyńską XX wieku twórczość Julia Cortázara wpisała się szybko i na dobre. Niewielu jest pisarzy tego formatu, którzy potrafią jednocześnie zrewolucjonizować literaturę i zauroczyć czytelnika. Cortázarowi udało się to wyśmienicie.

Autor Rayueli, jednej z najlepszych powieści ubiegłego wieku, znanej w Polsce pod tytułem Gra w klasy, był przede wszystkim prozaikiem; jednakże był prozaikiem niepokornym. Ustawiczny eksperymentator, w duszy poeta, nigdy nie starał się zdusić w sobie poetyckiego ducha, który prowadził go krętymi ścieżkami literatury ku nowym formom i nowym stanom świadomości.
Każdy tekst pisarza naznaczony był, jak stygmatem, poezją, przy pomocy której przybliżał nam swój świat najbardziej intymny i najbardziej fantastyczny. Wiele jego utworów określa się dzisiaj jako „prozę poetycką” – my wolelibyśmy powiedzieć raczej, że twórczość Cortázara to poezja, zamykająca się w różnych kształtach.
Dlatego z pewną obawą zapraszamy Czytelnika do wędrówki labiryntem wielu światów Julia, który, podobnie jak w Rayueli, prowadzi nas za rękę raz tu, raz tam, Anie nigdy nie dwukrotnie w to samo miejsce.

Mieszko A. Kardyni
Paweł Rogoziński