Książka jest próbą zrozumienia i opisu preferencji językowych pacjentów cierpiących na schizofrenię paranoidalną w porównaniu z preferencjami osób zdrowych. Pojęciem modelującym te preferencje i nadającym im pewną uporządkowaną strukturę jest pojęcie „stylu mówienia” rozumianego jako zespół względnie stałych i typowych dla jednostki form i środków językowych, używanych do wyrażania indywidualnych treści. W celu operacjonalizacji tego pojęcia posłużono się zmodyfikowanymi i zaadaptowanymi do języka polskiego Wskaźnikami Stylu Mówienia Suitberta Ertela oraz autorskim Wskaźnikiem Akceptowalności Gramatyczno­-Semantycznej. Przeprowadzone badanie z udziałem 130 pacjentów ze zdiagnozowaną schizofrenią paranoidalną i 130 osób zdrowych wykazało różnice zarówno w wyborach leksykalnych, jak i w warstwie syntaktycznej analizowanych tekstów. Dowiodło ono, że proces chorobowy i dominujące objawy kliniczne w sposób istotny modyfikują styl mówienia osób ze schizofrenią.