Cywilizacja starożytnego Egiptu ściśle związana była z Nilem – rzeką życia, od której wylewów zależał dobrobyt krainy i jej mieszkańców. Rzeka jak błękitna wstęga przecinała rdzawe piaski pustyni, dając życie oazom i zazieleniając brzegi. Tak oto pozbawiona życia pustynia przemieniła się w magiczną krainę, której sztuka połyskiwała złotem, mamiła turkusem glazury, zachwycała żółciami, czerwienią i brązami przywodzącymi na myśl muł życiodajnego Nilu.