Kolejny, już trzeci, tom Socjologicznych portretów grup społecznych jest efektem działalności badawczej socjologów z różnych ośrodków akademickich Polski. Poza tekstem Zdzisława Zagórskiego o charakterze ogólnym pozostałe dotyczą wyraźnie wyodrębnionych lub wyodrębniających się aktorów — grup czy zbiorów społecznych obecnych w praktyce życia społecznego i przez to w badaniach naukowych. Mniej lub bardziej pełne, autonomiczne szkice portretowe obejmują, z perspektywy trwających procesów, tych aktorów współczesności, którzy budują bądź budowali struktury klasowo-warstwowe i zawodowe: elity polityczne Unii Europejskiej, polskie elity polityczne, wpływające na przebieg procesu transformacji postkomunistycznej, robotników przemysłowych czy górników zredukowanych do roli biedaszybików w Zagłębiu Wałbrzyskim, reprezentantów inteligencji, w tym naukowej, medialnej i przyszłej inteligencji systemu służby zdrowia — studentów medycyny, a także grupy dyspozycyjne (polscy weterani jako kategoria byłych żołnierzy i najemnicy jako kategoria czynna).