Prezentowana książka jest pierwszym polskim opracowaniem poświęconym słowotwórstwu rzeczowników arabskich i polskich w ujęciu kontrastywnym.

Autorka skupia się na podzbiorze derywatów rzeczownikowych, gdyż w strukturze tej klasy leksemów odbijają się wszystkie mechanizmy funkcjonowania systemu słowotwórczego, a ponadto obejmuje ona dużą liczbę typów słowotwórczych oraz znaczeń derywatów. Prezentowana strategia badawcza polega na stosowaniu perspektywy synchronicznej, posługiwaniu się językiem-pośrednikiem jako metajęzykim (co ważne: korzysta się tutaj z polskiej terminologii językoznawczej) oraz na przyjęciu kierunku opisu od treści ku formie.