Książka Rüdigera Safranskiego łączy zalety klasycznej biografii i oryginalnego wprowadzenia w myśl Schopenhauera, jej narodziny i rozwój. Autor kreśli w niej portret człowieka i filozofa pełnego sprzeczności i paradoksów. Myśliciela, którego idee nie znalazły zrozumienia wśród uniwersyteckich specjalistów, ale któremu filozofia przyniosła ostatecznie sławę. Samotnika pogardzającego tłumem współczesnych, ale zdolnego do głębokich przyjaźni. Mizogina, który nieustannie wplątuje się w zupełnie nieprawdopodobne romanse. Subtelnego wielbiciela sztuki, który bez skrupułów walczy o rodzinny majątek. Schopenhauer przedstawiony jest na tle „dzikich czasów filozofii”, okresu najbujniejszego rozkwitu myśli niemieckiej i równie burzliwego przełomu dwóch epok, który wycisnął na niej niezatarte piętno.