Jedno z najważniejszych pytań tej antologii dotyczy stosunku współczesnych poetów polskich (różnych pokoleń) do istotnych problemów kulturowych, historycznych, politycznych i religijnych. Jak poezja reaguje na impulsy przychodzące ze strony rzeczywistości społeczno-politycznej i prywatnej? W jaki sposób poetki i poeci na te problemy odpowiadają? Jaki wpływ wymienione zagadnienia mają na język poetycki?

Tytuł książki nawiązuje do jednego z esejów Miłosza, który ukazał się w jego autobiograficznym tomie Rodzinna Europa. Chodzi o tekst pt. Tygrys (którego głównym bohaterem jest przyjaciel i intelektualny przewodnik Miłosza – Tadeusz Kroński). Poeta opowiada o procesie rewolucyjnym, porównując doń proces twórczy. Sugeruje, że ani rewolucjonista, ani poeta, dokonując aktu (rewolucyjnego lub twórczego), nie mogą wątpić w swój czyn. „Nikt nie kładzie słów na papierze – pisze Miłosz – albo farb na płótnie, wątpiąc: wątpić można tylko w pięć minut później”. Żyjemy dziś w tym interwale czasu, w którym umysł z jednej strony pogrąża się w bierności i bezwładzie, z drugiej zaś – oddaje się wątpieniu, a nawet skrajnemu sceptycyzmowi i cynizmowi. Czy poezja może nam pomóc w odnowie rewolucyjnego gestu, który umożliwi inny sposób myślenia o rzeczywistościach, w których żyjemy? Oto pytanie.