Celem niniejszej pracy jest ukazanie problematyki związanej z funkcjonowaniem rezydencji biskupich w czasach nowożytnych, zaś materiałem umożliwiającym badania są siedziby biskupów włocławskich. Założeniem pracy była analiza przedstawionych obiektów - zamków, pałaców i dworów biskupich - zarówno pod względem architektonicznym, jak i funkcjonalnym. Ze względu na stan zachowania znaczącą częścią okazał się drugi aspekt analizy. Po większości omawianych obiektów nie pozostał w terenie nawet ślad, w wielu wypadkach jedynym materiałem, na którym można było oprzeć rozważania, są zachowane do dziś inwentarze gospodarcze, w kilku zaledwie obiektach pomocne okazywały się wyniki badań terenowych. Praca powstała głównie na podstawie źródeł pisanych, czasami istniała też możliwość odwołania się do opracowań dotyczących interesującego mnie tematu. Praca ma za zadanie ukazanie z jednej strony różnorodności budownictwa rezydencjonalnego biskupów włocławskich, a z drugiej jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy istniały jakieś stałe elementy właściwe dla siedzib, których właścicielami byli dostojnicy duchowni.