Pierwsi chrześcijanie ani szczątków świętych, ani tym bardziej pozostałych po nich szat i przedmiotów nie otaczali kultem. Nie przyszłoby im też do głowy, żeby dzielić ciała zmarłych i ich cząstki rozsyłać po świecie. Ale w miarę rozszerzania się chrześcijaństwa rósł kult świętych i zmieniał się stosunek do materialnych śladów ich obecności. Składano relikwie w ołtarzach lub ich otoczeniu, pielgrzymowano do sanktuariów, w których spoczywali – w całości lub tylko we fragmentach – najbardziej „wpływowi” święci.
Cześć dla nich i jej najróżniejsze formy – o nich ta książka – rosły przez wieki jak wzbierająca, trudna do kościelnego regulowania rzeka. Dziś oficjalny Katechizm Kościoła Katolickiego o czci dla relikwii zaledwie wzmiankuje mimochodem wśród innych przejawów religijności ludowej, domagając się jej oczyszczania i chrystocentrycznej orientacji.