Aleksandra i Stanisław Krupińscy ukrywali Marysię Grynbaumównę, Henryk Wróbel przechowywał Feliksa Wajsa od jesieni 1942 roku do końca wojny. W styczniu i lutym 1943 roku Teodor Lisowski wywiózł ze Lwowa na Śląsk kilkunastu Żydów. W prologu do tej niezwykłej książki Jacek Leociak pisze: „Dziesiątki, jeśli nie setki tysięcy Polaków zasługują na medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Tysiące, jeśli nie dziesiątki tysięcy Polaków zostało zamordowanych za pomoc Żydom”.

Ratowanie to prawdziwa opowieść o bohaterach, którym do tej pory nie poświęcono uwagi – o nieznanych ludziach ratujących Żydów z Zagłady oraz o ratowanych.

Historie jak najautentyczniejsze, bo opowiedziane przez samych bohaterów. Autor, wybitny badacz Holokaustu i pracownik Centrum Badań nad Zagładą Żydów, przytacza liczne, dotąd niepublikowane relacje, świadectwa Polaków i Żydów, oddaje im głos. W ten sposób przywołuje obraz okupacyjnej codzienności, opisuje przedsięwzięcia i zachowania towarzyszące ukrywaniu, kreśli wyraziste, pełne emocji portrety ludzi podejmujących dramatyczne i odważne decyzje w sytuacjach codziennego balansowania pomiędzy życiem a śmiercią. Jacek Leociak pokazuje też obiektywnie motywacje, jakimi kierowali się ratujący: od nieskazitelnego heroizmu wynikającego z pobudek humanistycznych lub religijnych, po wyrachowanie i chęć zysku.