Tak jak paradygmat „nowej gospodarki” uzasadnia, że jej rozwój jest możliwy dzięki rewolucji technologicznej, postępującej globalizacji oraz liberalizacji gospodarki, tak sam proces konkurowania w dużej mierze nie wiąże się już z pojedynczymi organizacjami, ale z ich sieciami o charakterze społecznym, ekonomicznym i technologicznym.

Tematyka podjęta przez autorów nawiązuje do obecnych przemian w polskim systemie szkolnictwa wyższego oraz do unowocześnienia i przyspieszenia rozwoju polskiej nauki jako fundamentalnych składników społeczeństwa informacyjnego. Wskazano, że budowana platforma systemu informacji naukowo-technicznej, będąca swoistą innowacją technologiczną i społeczną, powinna odgrywać główną rolę w gospodarce i społeczeństwie wiedzy jako sieciowy integrator rozwoju polskiej nauki.

Przedstawione propozycje są autorskimi, odważnymi wskazaniami natury instytucjonalnej i strategicznej nie tylko w zakresie budowy systemu informacji naukowo-technicznej, mającego na celu integrację rozproszonych repozytoriów naukowych, ale przede wszystkim w zakresie tworzenia, utrzymania i rozwoju zintegrowanej sieci, w której powstające produkty wiedzy powinny służyć przyspieszeniu rozwoju polskiej nauki i gospodarki.