Publikacja składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy z nich ma charakter wprowadzający: omawia genezę stereotypów polskich na temat Żydów, oraz zainteresowanie kwestią żydowską przez polską publicystykę społeczną do czasu pozytywizmu. W rozdziale drugim omówione są pojawiające się na łamach prasy definicje, rozważania nad istotą kwestii żydowskiej oraz dywagacje na temat roli prasy w dziele jej przybliżania opinii publicznej Królestwa Polskiego. W rozdziale przedstawione są charakterystyczne rysy społeczności żydowskiej, dostrzegane i dyskutowane przez publicystów, jak charakter zajęć i struktura zawodowa ludności żydowskiej, jej miejsce i rolę w polskim społeczeństwie oraz zróżnicowanie wewnętrzne, dotyczące przede wszystkim statusu materialnego i poziomu wykształcenia, stopnia rozwoju cywilizacyjnego, zwłaszcza szerokich mas żydowskich. Rozdział czwarty prezentuje stosunek pozytywistów do istniejących w polskim społeczeństwie uprzedzeń i stereotypów wobec Żydów oraz zamieszek i pogromów antyżydowskich na ziemiach polskich, a także i do ich odgłosów dochodzących z innych krajów Europy. Rozdział piąty przedstawia wysuwane przez pozytywistów propozycji rozwiązania na gruncie polskim kwestii żydowskiej: próby zmiany struktury społecznej Żydów, planów ich skierowania do pracy w rolnictwie oraz sposobów oświecania biedoty, a także roli, jaką miała odegrać inteligencja żydowska w procesie reorganizowania struktury społecznej swoich współwyznawców.