Jest to wykład literatury polskiej XX wieku , adresowany do licznej grupy odbiorców: poczynając od bardziej zaawansowanych uczniów liceów, przez studentów kierunków, po czytelników mniej profesjonalnych, pragnących po prostu w uporządkowany, choć wymagający sposób zapoznać się z twórczością wybitnych polskich pisarzy, których dzieła uznawane są powszechnie za niełatwe. Jego zasadnicza innowacyjność polega na odejściu od tradycyjnego ujęcia, zorientowanego na przegląd szkół, prądów, kierunków i skupieniu się na największych polskich pisarzach, bez których trudno literaturę polską sobie wyobrazić i którzy-w mniemaniu autora-współtworzą najważniejszą przemianę w najnowszych jej dziejach. Jest to więc książka o najistotniejszych i najbardziej frapujących projektach literackich ubiegłego wieku, bez których trudno zrozumieć także obecny kształt polskiej literatury. Jest to podwójna interpretacja: interpretacja historii polskiej literatury i interpretacja trzech wielkich dzieł: Leśmiana, Schulza, Witkacego.

Książka niniejsza chce pokazać, że świat zdarzeń codziennych, świat polityki i historii oraz świat mediów nie są jedynymi światami, w których żyją wielcy pisarze. Z tego powodu głównymi bohaterami tego wykładu są wielcy polscy pisarze metafizyczni-Leśmian, Schulz, Witkacy-których dzieła pokazują nam nieoczekiwane oblicze rzeczywistości, różniące się od spojrzeń zdeterminowanych politycznie, czy społecznie.

Polska literatura nowoczesna. Leśmian, Schulz Witkacy to:

książka przełamująca stereotypowy wykład literatury 20 wieku;
odkrywcze odczytanie polskiej literatury nowoczesnej;
nowatorska propozycja historycznoliteracka;
zachęta do pogłębionej interpretacji tekstów;
trzy odrębne monografie wybitnych polskich pisarzy;
autorska wizja literatury i jej dziejów;
podręczna suma wiedzy o nowoczesności;
fascynująca opowieść o przygodach nowoczesnych pojęć i słów;
przewodnik po trudnych teoriach;
kompendium współczesnej wiedzy literaturoznawczej;
panorama rozwoju polskiej literatury 20 wieku;
wprowadzenie do interpretacji trudnych utworów.
Michał Paweł Markowski—profesor zwyczajny UJ, dyrektor Centre for Advanced Studies in the Humanities na UJ, autor kilkunastu książek z pogranicza literaturoznawstwa i filozofii, wykładowca na uniwersytetach europejskich i amerykańskich. Ostatnio opublikował m. in: Czarny nurt. Gombrowicz, świat, literatura (2004), Teorie literatury XX wieku (2006), Nieobliczalne. Eseje (2007).

(…) Autor jest (...) zbyt ciekawy świata, życia i artystycznych podróży, żeby – wzorem wielu swoich kolegów naukowców – topić się w dętych filologicznych przypisach i pustych erudycyjnych popisach. Czytelnik na tym korzysta. Dzięki intelektualnej otwartości Markowskiego upupiona i upoczciwiona lektura Schulza, Witkacego i Leśmiana może okazać się znowu wspaniałą, otwartą księgą. I przygodą nie tylko literacką.