Praca omawia problematykę funkcjonowania książki polskiej w Niemczech zachodnich w pierwszych latach powojennych. W tym okresie, na terenie byłej III Rzeszy przebywało około miliona osób narodowości polskiej, wyzwolonych z obozów i miejsc pracy przymusowej, oczekujących na repatriację do kraju lub na dalszą emigrację. Zaspokojenie potrzeb kulturalnych i edukacyjnych tak dużej grupy ludzi było równie ważne co trudne. Autorka przedstawiła osoby i instytucje, które podjęły się tego zadania. Omówiła organizację i charakter polskiego ruchu wydawniczego, zajęła się także instytucjami i sposobami rozpowszechniania polskich książek, w tym także księgarniami i bibliotekami. Poświęciła sporo miejsca na omówienie specyfiki tworzonego na tym terenie repertuaru literackiego, przeznaczonego dla zaspokojenia podstawowych potrzeb czytelników przebywających w sytuacji tymczasowej. Biorąc to pod uwagę, zaprezentowane w niniejszej pracy dzieło wydawców i działaczy kultury, niedawnych więźniów i niewolników III Rzeszy, przedstawia doprawdy imponujący obraz.