Publikacja ta to efekt wieloletnich badań i przemyśleń autora dotyczących związków sztuki i polityki. Celem pracy jest wykazanie związku pomiędzy działaniami politycznymi, które realizowane i wyrażane są w politykach kulturalnych a wolnością wypowiedzi artystycznej. Autor omawia przemiany polityk kulturalnych państwa po roku 1989, dokonując charakterystyki ich poszczególnych etapów. Dalej prezentuje podstawy prawne polityki kulturalnej państwa i gwarancji wolności wypowiedzi artystycznej w Polsce, a także prawne ograniczenia swobody wypowiedzi artystycznej. W kolejnej części pracy charakteryzuje instytucje kultury w Polsce. Następnie autor dokonuje analizy praktyki funkcjonowania wolności wypowiedzi artystycznej w Polsce i jej uwarunkowań, dokonując wyboru jednej dziedziny sztuki – teatru. Nie był to wybór przypadkowy. To konsekwencja wskazanych zainteresowań, ale i praktyki zawodowej autora. W końcowej części pracy autor omawia przypadki ograniczenia autonomii instytucji kultury (na przykładzie Teatru Nowego w Łodzi); ograniczania swobody wypowiedzi artystycznej jako konsekwencji działania polityków, organu założycielskiego instytucji kultury i mediów (na przykładzie Towarzystwa Wierszalin – Teatru w Supraślu, Teatru Lalki „Tęcza” w Słupsku, Teatru IT w Środzie Wielkopolskiej, spektakli Suki Off) oraz ograniczania wypowiedzi artystycznej jako następstwo autocenzury (casus Nie-Boskiej komedii w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie).