Zagadnienia podmiotu, tożsamości i osoby od wieków są wyzwaniem dla filozofii. Konstytuują one interesującą perspektywę dla namysłu nad najważniejszymi problemami pojawiającymi się na gruncie antropologii filozoficznej, ale także epistemologii, filozofii wartości, teologii, etyki i estetyki. Co więcej, są to zagadnienia, których istotność wydaje się oczywista nie tylko w ramach akademickiego dyskursu. Wszak chodzi tutaj o pytania i wątpliwości ważne dla większości ludzi: Czy jestem nadal tą samą osobą, którą byłem przed laty? Czy utrata pamięci nie jest przypadkiem końcem pewnej tożsamości? Czy nasza tożsamość da się zredukować do procesów fizycznych i chemicznych zachodzących w obrębie mózgu? Czy podmiotowa tożsamość musi implikować odpowiedzialność jednostki? Czy tożsamość jest naszym świadomym, moralnym wyborem? Kiedy stajemy się i kiedy przestajemy być osobą? Jak można zbadać i opisać rzecz tak osobistą jak doświadczenie własnej osoby? Czy istnieją kryteria pozwalające identyfikować ludzkie podmioty tak, jak określa się rzeczy fizyczne? Czy spójność sylwetki moralnej można badać tak, jak bada się ciągłość organizmu?