Dramatyczna, obrazoburcza liryka, w której króluje bunt, nie dla samego buntu, ale po to by ocalać podstawowe wartości, gdzie wiara w dobro i szlachetne posłannictwo człowieka wydają się być najważniejsze. To równocześnie symbioza miłości, tej jednostkowej, intymnej, w której spala się nie tylko zakochane serce i tej uniwersalnej do bliźniego. To także nasz świat wykreowany na miarę antycznej tragedii. Stąd częste aluzje, dygresje do mitologii czy historii Greków. Sugestywna, mądra liryka.