Książka poświęcona jest pamięci przechowywanej w literaturze polskiego romantyzmu. Tytułowa pamięć romantyczna to pamięć kulturowa, wytworzona głównie przez literaturę. Zdaniem autora - pamięć ta jest ciągle, wraz z romantyczną literaturą, obecna w naszym życiu. Analizie i interpretacji podlega tu romantyczny projekt przekształcania historii w pamięć w tekstach Mickiewicza, Słowackiego i Norwida, poszukujących wzoru kulturowej ciągłości w czasie dziejowej katastrofy. Autor książki zastanawia się nad trwałością tego wzoru i próbuje odpowiedzieć na pytanie o jego współczesną aktualność. Jego rozważania wiążą się ściśle z na nowo odradzającym się paradygmatem wspólnoty pamięci żywych i zmarłych, w której centrum znajdują się Mickiewiczowskie Dziady.