"Kiedy tak nagle 'zamknął już swe dzieło', niemalże równie nagle uświadomiono sobie rangę jego twórczości. W licznych publikacjach prasowych poeci i krytycy literaccy wspominali zmarłego, przywoływali rozmaite epizody z jego życia, analizowali jego zachowania, ale coraz częściej zastanawiali się również nad pozostawionym przezeń dorobkiem poetyckim.
Ujrzano w Attili Józsefie poetę wyjątkowego i tę diagnozę potwierdziła późniejsza krytyka i historia literatury. Dziś już powszechnie przyjmuje się stanowisko, że twórczość autora "Olśnienia" sytuuje się na głównym szlaku rozwojowym nowoczesnej poezji węgierskiej, zachowując miejsce odrębne i wyraziste" (z 'Posłowia' Jerzego Snopka)