Dróżdż sprawia wrażenie burzyciela dogmatów, ale jest raczej architektem, snującym odważne plany przebudowywania ich i rozbudowywania, co z naturą dogmatu tylko z pozoru jest sprzeczne. Wyrwanie się z więzów współczesności, z niewoli pragmatyzmu, z obligatoryjnego myślenia kategoriami „krótkiego trwania” nie jest zadaniem prostym; sprawia wrażenie płynięcia pod prąd. Drożdż stara się spojrzeć na książkę z perspektywy „długiego trwania”, docenić jej zasługi i przewidzieć rolę, jaka przypada jej w dobie dominacji mediów elektronicznych"
prof. Ewa Kosowska