Nie ma drogi na skróty. Trzeba przejść od początku do końca. Jak w życiu...
Możesz zamknąć oczy i przebiec nic nie widząc, myśląc jedynie o dotarciu do końca drogi. Boisz się tego cały czas, dopiero na końcu zobaczysz, co straciłeś. Taki długi szlak, tyle krajobrazów po drodze, a Ty miałeś zamknięte oczy. Szkoda, że to droga w jedną stronę...
Możesz potykając się prosić o pomoc tych, którzy idą w tę samą stronę. Dobrze jest mieć poczucie wspólnoty, wiedzieć, że nie jesteś sam, prawda? Kiedy nie wiesz, co zrobić ze swoim czasem, możesz uciec do innych. Może oni nie uciekną od Ciebie, gdy zrozumieją, że szukałeś ich tylko dlatego, że nie wiedziałeś, co zrobić ze sobą.
Możesz też rozłożyć siły i przejść przez życie samodzielnie. Najpierw musisz jednak poznać, na co Cię stać. Odkryj swoje słabości, poznaj silne strony i ruszaj w drogę. Zacznij żyć, nie tylko dlatego, że oddychasz. Bądź źródłem dla siebie, a inspiracją dla innych, z pokorą cały czas mówiąc: „Ja nie wiem, może tak jest...”.
Któregoś dnia będziesz mógł powiedzieć: „Jestem wolny i szczęśliwy, bo akceptuję siebie i żyję tak, jak mi to odpowiada”.
Wbrew pozorom ten dzień nie jest taki odległy…