Tajemnice oceniania szkolnego mają trojakie źródła: nieświadomość założeń, walorów i ograniczeń tego procesu; nieznajomość uczniów, a dokładniej ich potrzeb w zakresie oceniania szkolnego; obyczaj ukrywania przed uczniami – może już nie, jak kiedyś – bieżących ocen, lecz tych zasad, strategii i kryteriów, które o ocenach zdecydowały.
Jawność oceniania szkolnego jest niewątpliwym postępem. By ją uzyskać, nie wystarczy odpowiednio formułować hasła, ale trzeba przygotować dokumenty i narzędzia, przedyskutować i przećwiczyć metody, a nadto ukształtować obyczaj współpracy nauczycieli z uczniami w tym zakresie.