Współczesna debata bioetyczna, moralna i medyczno-etyczna posługuje się tysiącami słów wytrychów, które utrudniają dotarcie do prawdziwych znaczeń i poglądów przyjmowanych przez lekarzy, myślicieli czy etyków. Język, skonstruowany na potrzeby tych debat, wiąże się z wizją człowieka, który przestał być już wartością. Takie podejście do zagadnień bioetycznych ma wiele wspólnego z inżynierią społeczną, jaką posługiwali się komuniści i inni lewicowi utopiści. Rozważania zawarte w niniejszej książce są próbą klasycznego myślenia o debatach etycznych ostatnich lat. Autor próbuje wyjść w nich poza liberalne-laicki paradygmat i zbudować taką narrację etyczną, która odwołuje się do najbardziej podstawowych intuicji moralnych i najbardziej zdroworozsądkowego podejścia do współczesnych problemów bioetycznych.