Niesamodzielność jako ryzyko socjalne

Autor podejmuje próbę zdefiniowania niesamodzielności jako nowego ryzyka socjalnego, opierając się na badaniach dotyczących zróżnicowanych a zindywidualizowanych sytuacji faktycznych skutkujących potrzebą objęcia danej osoby długoterminową opieką. W pracy przeanalizowano międzynarodowo- i konstytucyjnoprawne uwarunkowania swobody ustawodawcy w definiowaniu niesamodzielności jako ryzyka socjalnego i kształtowaniu systemu świadczeniowego, uwzględniając doświadczenia zagraniczne, przedstawiono też kwestię stopniowania ryzyka niesamodzielności, a także problematykę ustalania potrzeby długoterminowej opieki w odniesieniu do dzieci. Autor zadaje również pytanie, czy skutki ziszczenia się ryzyka niesamodzielności są lub mogą być kompensowane w ramach istniejących systemów świadczeniowych prawa socjalnego i podejmuje próbę naszkicowania możliwych rozwiązań dotyczących systemu gwarantującego świadczenia na wypadek ziszczenia się ryzyka niesamodzielności. Omawia także kwestie organizacyjno-finansowe, zakresu podmiotowego oraz przedmiotowego.