„Wymieniony reprezentuje wrogą postawę polityczną wobec polityki Partii i Rządu. Wroga działalność Macierewicza datuje się od 1968 r. W wystąpieniach swych jest rzecznikiem zdecydowanej walki z ustrojem PRL nie wyłączając działalności terrorystycznej”.
Z charakterystyki SB z 1977 r.

„Ponad czterdzieści minionych lat to ciągły opór Antoniego [Macierewicza] wobec godzenia się na Polskę ułomną, Polskę skarlałą, okrojoną z Ducha i Dumy, z siły, tożsamości i narodowych symboli”.
Piotr Naimski

„Jest politykiem z krwi i kości. Popełnia błędy, ale cenę płaci przede wszystkim za to, że dotknął najtrudniejszych spraw III RP. Jeżeli ktoś zarzuca mu brak skuteczności, niech zastanowi się, jakie zadania wykonał. To, że nie dostał najwyższych funkcji, nie dorobił się, omijają go medale, a procesów ma prawie tyle, co ja, nie świadczy o przegranych. Polsce trzeba wiele oddać, by coś dla niej uzyskać”.
Tomasz Sakiewicz

„Macierewicz jest jednym z głównych architektów budowania polskiej racji stanu i bezpieczeństwa RP na obecności NATO w Polsce i na strategicznym sojuszu z USA. Realizacja takiego projektu oznacza groźbę rozbicia tworzącego się układu niemiecko-rosyjskiego. Należy przypuszczać, iż próba »publicznej egzekucji« człowieka, symbolizującego ten projekt, dającym gwarancję państwom Europy Środkowej na niepodległy byt, ma złamać środowiska niepodległościowe i być swoistym ostrzeżeniem dla każdego, kto wybiera taką drogę”.
Piotr Grochmalski

„O ile jednak wszystkie poprzednie historie uwikłań Wiesława Chrzanowskiego (z lat 1960–1982) możemy uznać za stosunkowo krótkotrwałe (najdłużej prowadzoną operacją w tym okresie była sprawa agenturalna »Spółdzielca«), to pozostawanie w relacjach z SB przez blisko sześć lat (1984–1989) zyskując nawet status »agenta« wywiadu, każe mi potraktować jego historię bardziej krytycznie. To wszystko – nie tylko z formalno-prawnych powodów, ale również historycznych, każe nam uznać decyzję Antoniego Macierewicza z 4 czerwca 1992 r. o umieszczeniu marszałka Sejmu RP Wiesława Chrzanowskiego na »liście agentów« za w pełni uzasadnioną i słuszną”.
Sławomir Cenckiewicz