Poemat "Modrzewiowe korony" jest podróżą w zawiłości języka i ludzkiej natury, w modrzewiowe lasy, w cztery strony świata, przez porządki liczby, miary, czasu, władzy, geometrii wykreślnej. Błądzimy, zatracamy się i odnajdujemy. Schronienie może stać się pułapką w gęstym lesie, dzień można pomylić z nocą, a dobro ze złem.