W prezentowanej książce autorka analizuje wielokrotnie zarzucane plany ponownej zabudowy placu Bankowego po II wojnie światowej, różniącego się znacząco swoją wielkością, formą, zabudową i funkcją od tego sprzed wojny. Szczególną uwagę poświęca dyskusji o wschodniej stronie placu Bankowego, zachodzącej w nowym układzie urbanistycznym na teren po Synagodze. Z jednej strony stara się wyjaśnić, w jakiej mierze przy dyskutowanych i rekonstruowanych w pracy projektach i decyzjach kierowano się argumentami urbanistycznymi i architektonicznymi. W jakim stopniu decyzje wynikały z przesłanek pragmatycznych, a jaki wpływ miały na nie czynniki ideologiczno-polityczne, np. praktyka realizmu socjalistycznego? Z drugiej strony uwzględnia wpływ, jaki na proces odbudowy miały czynniki wynikające z polityki kulturalnej i polityki pamięci, aby zbadać, jak traktowano miejsce po Synagodze w procesie przebudowy tej części miasta.