Manuskrypt Heweliusza. Tom 1

Sierpień 1674 roku. Jeremi i Izydor, niezawodni agenci króla Jana, otrzymują kolejną, arcytrudną misję: z sudawskiej głuszy droga poprowadzi aż do Gdańska. Gra idzie o władzę nad utraconym w „potopie” Księstwem Pruskim, a stawką jest tajemniczy manuskrypt Heweliusza, sekret wart niejednej głowy, także tych, co spadają w fontannie krwi. Barwna epicka, dwutomowa panorama zaludniona typami spod ciemnej gwiazdy i koryfeuszami sztuk wyzwolonych, pełna olśniewających piękności i porażających babsztyli, kusząca pruskim bezdrożem i nadmotławskim zaułkiem. Fantastyczna, wielowarstwowa zabawa literacka dla wymagających, roziskrzona specyficznym dowcipem i doprawiona sarmacko-staropruskim sosem o trudnym do opisania bukiecie... To trzeba przeczytać, nie – pochłonąć!

`Manuskrypt Heweliusza`, dwutomowa książka przygotowana z myślą o 400. urodzinach gdańskiego astronoma, to trzecia powieść w dorobku autora.

Igor Strumiński (ur. 1956) ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim w roku 1979. Pracował m.in. w szkolnictwie, branży turystycznej i administracji państwowej, był też wieloletnim współpracownikiem Uniwersytetu Harvarda w USA, wykonując na potrzeby tej uczelni prace badawcze i współtworząc publikacje naukowe. Podróżował, odwiedzając ponad trzydzieści krajów Europy i świata. Z plecakiem i gronem przyjaciół przemierzył wzdłuż i wszerz całą niemal Polskę, nie omijając najbardziej odludnych zakątków. Równocześnie, od początku lat 70. XX wieku, uprawiał działalność literacką, od lat 80. także publicystyczną. Jest twórcą licznych ineditów, poezji, rozproszonych tekstów biesiadnych. Poświęcał się pracy redakcyjnej i tłumaczeniom. Dotychczas, prócz pozycji naukowych i artykułów o charakterze popularnonaukowym lub krajoznawczym` (Warszawa 2005) i współczesną satyryczną `Alkomator` (Warszawa 2006), obie we współpracy z Jerzym Socałą.

Igor Strumiński jest miłośnikiem dobrej kuchni, podróży, krajoznawstwa oraz muzyki świata, zwłaszcza w klimacie wschodniosłowiańskim i bałkańskim. Ma żonę Katarzynę, pasjonatkę kaligrafii, iluminacji i dawnej kartografii, wspierającą go w rozmaitych projektach, córkę Ninę, pilną recenzentkę wszelkich inicjatyw rodzicielskich, i korzystającego ze specjalnych praw kundelka-rezydenta Tadzika.