Studia łączące perspektywy badawcze literaturoznawstwa z historią idei politycznych, ukazujące różne przejawy polityczności literatury polskiej na przestrzeni ostatnich 250 lat, od czasów konfederacji barskiej do dziś. Zawierają one wszechstronną analizę twórczości i znaczenia autorów – między innymi Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Henryka Sienkiewicza, Stefana Żeromskiego, Zbigniewa Herberta – którzy w burzliwych czasach kształtowali polską kulturę i zarazem wpływali na myślenie polityczne Polaków. Ich spuścizna wciąż ma duże znaczenie, choć jej obraz jest często zdominowany przez stereotypy i nadmierne uproszczenia. W książce są też zaprezentowane zjawiska polityczne i literackie – jak literatura barska czy oświeceniowa bajka polityczna – słabo teraz znane poza gronem ich badaczy, a będące ważnymi przykładami tego, jak w skomplikowanych polskich realiach literatura i polityka splatały się ze sobą w różnie oceniany, ale frapujący i nierozerwalny związek.