Anna Bernat zaznaczyła swoją poetycką obecność w 1970 roku, kiedy to zdobyła wyróżnienie za debiut w konkursie Forum Poetów Hybrydy. Kolejne lata i kolejne wyróżnienia: Łódzkiej Wiosny Poetów (kilkakrotne), Warszawskiej Jesieni Poezji, Poznańskiej Wiosny Estradowej, a także w konkursach Polskiego Radia. Spod jej pióra wyszło wiele scenariuszy, nagradzane słuchowiska radiowe i monodramy, libretta (np. francuskiej opery Szymona Laksa Bezdomna jaskółka i musicalu Zaczarowany krawiec według humoreski Szolem Alejchema. Wydała zbiory poezji: Biała wyspa (1978), Niepokoje starej nocy (1984), Liściasty modlitewnik (1991), Zniebowstąpienie i Wiersze na dzień powszedni (2012); tom był pokłosiem cyklu poetyckiego o tym samym tytule, jaki w 1991 roku Aleksander Bardini reżyserował i interpretował w TVP1, Miłość i liście (2016), Miłość i drzewa (2021), Skąd? Dokąd? (2022).Nie będzie przesadą, jeśli powiemy, że równie dużo napisała dla najmłodszych: piosenki, wiersze, bajki, opowiadania, spektakle teatralne, audycje radiowe i telewizyjne programy edukacyjne, takie jak Ala i As, Szkoła na wesoło, Leśna Telewizja czy Akademia przedszkolaka, scenariusze programów emitowanych przez TVP: Domisie, Plastelinek i przyjaciele, Jedyneczka, Małe musicale. Warto dodać, że wiele jej tekstów trafiło do podręczników, stanowiąc pomoc dydaktyczną w pracy wychowawców przedszkolnych i nauczycieli klas szkolnych. Uprawiany przez nią specyficzny gatunek kreatywności doceniony został w 2012 roku przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, które przyznało jej swą doroczną Nagrodę właśnie za twórczość dla dzieci. Młodzi odbiorcy wyrazili jej swoje uznanie, wyróżniając ją w 2018 roku Orderem Uśmiechu. Malwina Ciechan * * * Nie bierz mnie za ogrodnika ten ogród dostałem przypadkiem uczę się go codziennie od świtu do nocy słucham o czym mówią kwiaty – dusze ogrodu kiedy moje życie przestaje być ważne wtedy kwiaty wszystkimi barwami krzyczą: wracaj! teraz wiem że to co zdarza się przypadkiem jest dobre jest dla mnie * * * Poranek wyłania się z mgły krzyż od horyzontu przekreśla niebo nie omijaj Panie i tego który z bólu nie klęka i tego który upadł i wstać nie daje rady nie patrz obojętnie gdy człowiek zamienia się w kamień ratuj bo wiesz, że gdy trwoga wszyscy kochają Cię Panie * * * Nie będę śpiewał na żądanie nikt nie zmusi mnie do miłości ogłosił światu kanarek: jestem wolny! przekroczyć granice niewoli to zwyciężyć gdy wszyscy inni boją się do nich dotrzeć